ஆறுதல்

ஆறுதல்  கூறவுனக்கு யாருளரையனே ஆராவமுதனே - உனக்குத்

தேறுதல் சொல்லிடத் தேடியேவந்தோம் தேவகிமைந்தனே !

மடுவில் காளிங்கன் சிரமேற்குதித்து

                        நர்த்தனமாடினாய் - எங்கும்

கிடுகிடு கிடுவென அண்டங்களதிரவே 

                         ஜதிபலகாட்டினாய் - பாம்பின்

கடிபலவாங்கிய பாதங்கள் நொந்திட 

                   களிநடமாடினாய் - தளிர்மென்

அடிகளையெங்கள் அன்பால் வருடிட 

                      ஆறுதலெய்துவாய் !

மலைக்கு மக்கள் வந்தனம் செய்திட 

                    முற்படும்வேளையிலே - அவரை

நிலைகுலையச் செய்யுமோர் மழையாய்ப்

                     பொழிந்தவும்பர்கோன் - அவன்

தலைக்கனமதை நொடியில் தீர்த்திட 

                     கிரிதனையேந்திய - உந்தன்

கலைச்சிறுவிரல் கண்ட வலிக்கெமது

                      அன்பே அருமருந்தாம் !

                     

போரினில் பார்த்தன் நிலைகுலைந்திட

                    கீதையையருளினாய் - அவன்

தேரினைச் செலுத்திப் பகைவர்நடுவே

                     திறம்பல காட்டினாய் - உன்

பேரெழில் வதனம் புண்பட கணைபல

                     தாங்கியேநின்றாய் - தாயாகி

வாரியணைத்துன் புண்களை நீக்கிட

                      வந்தோம் சுகமடைவாய்!

பற்றெனும் மறைப்பால் உற்றகண் மூடிய

                       காந்தாரியன்று - தான்

பெற்ற மகவெல்லாம் போரிலே வீழ்ந்திட

                        சற்றும்சகியாது - அவள்

பெற்ற துயரெலாம் உன்னையடைந்திட

                         சாபமிடும்போது - நீ

உற்றவுன் மனவலி தீர்ந்திட எம்மிடம்

                          சற்றே அரற்றிடுவாய்!

Just wrote this asking Krishna to share his painful moments with us so that we can give him some solace 🙏🏼